Grenzen verkennen

Wanneer je op de yogamat stapt kan jij jezelf afvragen waar jouw grens ligt. Waar wordt de houding oncomfortabel, wanneer raak je verstrikt in de houding en ervaar je misschien zelfs wel pijn. Wat is jouw grens?

Uitgaande van 'moeiteloze moeite', mag een houding best oncomfortabel zijn en daar heb je meteen de grens bereikt. Wanneer krachtsinspanningen de overhand nemen en jij je ademhaling niet meer kan volgen of de ademhaling zelfs stokt, is jouw grens overschreden. Dit klinkt eenvoudig. En eigenlijk is dat ook zo, alleen hebben wij ook te maken met onze hersenen. Wanneer je op de mat werkt, kunnen er gedachten opkomen die bepalend zijn voor het doorlopen van de houdingen. Denk aan: ik heb het warm, ik heb jeuk aan m'n rechter teen, ik kan dat niet of juist, dit moet ik kunnen. Alle gedachten zijn prima en kunnen rustig door je hoofd gaan, maar dat betekent niet dat je daar op moet reageren of dat je moet gaan handelen. 

Wanneer je rustig blijft ademen, misschien iets 'moeitelozer' in je houding blijft en met een kleine afstand naar jezelf kijkt, zal jij jouw grens herkennen of gaan leren kennen. Dan kan evengoed de gedachte; 'ik moet dit kunnen' langskomen, maar tegelijkertijd zie jij jouw grens voor je en weet jij wat goed voor jou is. Het kan zelfs zo zijn dat je de gedachte: 'dat kan ik niet' voor je hebt en dat je wel degelijk dieper in de houding komt. Dit omdat je met een bepaalde afstand jezelf observeert en ziet dat er ruimte is. Dus door naar jezelf te kijken, zonder een oordeel te hebben over wat je aan het doen bent, kan jij je grenzen verkennen. Soms leun je tegen de grens aan of blijf je er juist van weg. Soms stap je toch wél net over het hek en ervaar je dat tijdens de oefening, door te vallen of te merken dat iets wél lukt. Zo blijf je oefenen en leer jij jezelf beter kennen.

'... practice and all is coming ...' 

- Sri K. Pattabi Jois -